Οι μοναχικοί εργαζόμενοι ή lone Workers όπως θα ακούσουμε συχνά να τους αποκαλούν, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι εκείνοι οι άνθρωποι που εργάζονται δίχως να επιβλέπονται από κάποιο ηλεκτρονικό μέσο ή κάποιον άνθρωπο (συνάδελφο, προϊστάμενο, κ.λπ.). Οι μοναχικοί εργαζόμενοι μπορεί να είναι χειριστές ηλεκτρονικών συστημάτων, πωλητές, security, διανομείς, κ.λπ.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας το ηλεκτρονικό εμπόριο πήρε «φωτιά» και μεγάλη μερίδα καταναλωτών σταμάτησε, όπως είναι φυσιολογικό, να επισκέπτεται τα φυσικά καταστήματα και να πραγματοποιεί τις αγορές ηλεκτρονικά. Αρχικά αυτό έφερε τεράστια ανάπτυξη στις επιχειρήσεις οι οποίες είδαν τεράστια ζήτηση για τα προϊόντα τους. Ταυτόχρονα, αυτό σήμανε και την ανάγκη πρόσληψης ακόμα περισσότερων ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να εργαστούν μόνοι τους, για να πραγματοποιήσουν αυτές τις παραδόσεις. Ωστόσο, οι εν λόγω εργαζόμενοι μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να γίνουν στόχοι διαφόρων επιτηδείων με κίνδυνο πολλές φορές ακόμα και της ίδιας τους της ζωής.
Με στατιστικά στοιχεία και έρευνες που δείχνουν 23 εκατομμύρια μοναχικούς εργαζομένους μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αξία των συσκευών Personal Emergency Response System-PERS (Προσωπικό σύστημα έκτακτης ανάγκης) στο χώρο εργασίας δεν ήταν ποτέ πιο αναγκαία. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι σχεδόν 50% περισσότερες επιθέσεις συμβαίνουν στους τομείς της υγειονομικής περίθαλψης και των κοινωνικών υπηρεσιών, ωστόσο και οι εργαζόμενοι λιανικής, αλλά και οι διανομείς κινδυνεύουν, με το 44% των μοναχικών εργαζομένων να αναφέρει προσωπικά ζητήματα ασφαλείας (κλοπές, βανδαλισμούς οχημάτων, κ.λπ.).
Έτσι μετά το πέρας της πανδημίας, η στάση απέναντι στις συσκευές PERS έχει αλλάξει ριζικά. Η αυξανόμενη ανάγκη να κάνουμε περισσότερα με λιγότερα σε συνδυασμό με την αυξανόμενη σημασία της πρόσληψης και διατήρησης ποιοτικών εργαζομένων οδηγεί τις εταιρείες στο να διασφαλίσουν ότι οι μοναχικοί εργαζόμενοι είναι ασφαλείς σε περίπτωση επίθεσης ή ληστείας. Αυτό περιλαμβάνει την προστασία των οδηγών delivery, εκείνων που εργάζονται μόνοι τους τη νύχτα, των μοναχικών εργαζομένων που δεν δουλεύουν στα καταστήματα τις ώρες αιχμής, αλλά και εκείνους που πρέπει να εισέλθουν, ενδεχομένως, στο σπίτι ενός ξένου. Ορισμένες μεγάλες εταιρείες έχουν αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα εξοπλίζοντας το προσωπικό τους με κινητές συσκευές PERS.
Τα οφέλη
Για τις εταιρίες, μικρές ή μεγάλες, τα καταστήματα, τους οργανισμούς και γενικότερα για κάθε επιχείρηση που έχει στη διάθεσή της ανθρώπινο δυναμικό, η προστασία των εργαζομένων είναι μονόδρομος και πρέπει πάντα να είναι στο προσκήνιο. Έτσι, οι συσκευές PERS είναι η πιο ξεκάθαρη πρόταση για τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, καθώς έρχονται με μοναδικά οφέλη.
Τα προσωπικά συστήματα έκτακτης ανάγκης είναι ο πιο ολοκληρωμένος τρόπος προστασίας των εργαζομένων καθώς μειώνουν το χρόνο για τη λήψη αποφάσεων κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης. Κάθε εργαζόμενος, που χρησιμοποιεί μία τέτοια συσκευή, λαμβάνει την ίδια εκπαίδευση, που με τη σειρά του σημαίνει ότι κάθε εργαζόμενος λαμβάνει την ίδια ποιοτική απάντηση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Σε περίπτωση επίθεσης ή πτώσης, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι θέλουν κάτι αξιόπιστο. Το πάτημα ενός πλήκτρου αρκεί για να πραγματοποιηθεί μία κλήση σε ένα κέντρο φροντίδας, ή σε μία εταιρία security, που θα στείλει άμεσα τα σωστά άτομα στην τοποθεσία. Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος έρθει αντιμέτωπος με μία επικίνδυνη κατάσταση, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται, είναι να επιστήσει περαιτέρω την προσοχή των εκάστοτε αρχών για βοήθεια.
Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προβλέπει μέτρα ελέγχου που πρέπει να εφαρμοστούν προκειμένου να εξαλειφθούν/ελαχιστοποιηθούν οι εντοπισμένοι κίνδυνοι. Τέτοια μέτρα ελέγχου μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Τακτικός έλεγχος και έλεγχος τοποθεσίας.
- Προηχογραφημένο μήνυμα που αποστέλλεται σε περίπτωση που για κάποιο λόγο ο χειριστής δεν έχει επικοινωνήσει.
- Εκπαίδευση και κωδικοποιημένες λέξεις σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
- Επίβλεψη της υγείας του εργαζομένου.
- Την εφαρμογή σωστών διαδικασιών αναφοράς περιστατικών.
- Διάφορα πλήκτρα ανάλογα με την περίσταση.
PERS ή smartphone κινητά;
Ζούμε σε μια εποχή όπου τα smartphone μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα. Ωστόσο, τα smartphone δεν διαθέτουν την ευελιξία των εν λόγω συσκευών, ιδίως σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν την ίδια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή την ίδια μάρκα και μοντέλο τηλεφώνου, επομένως δεν υπάρχει τρόπος να ορίσουμε ένα «καθολικό» πρότυπο ασφάλειας ως εταιρεία. Η σύζευξη ενός πλήκτρου Bluetooth με κάθε διαφορετικό smartphone κινητό δεν επιτυγχάνεται πάντα, προσθέτοντας έτσι πολυπλοκότητα και μεγάλη αβεβαιότητα στην όλη διαδικασία. Ένα smartphone λειτουργεί επίσης καλά μόνο αν το κοιτάτε. Ας φανταστούμε ένα αγχωτικό, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο σενάριο όπου ο εργαζόμενος χρειάζεται βοήθεια αλλά δεν μπορεί να κοιτάξει το τηλέφωνό του. Μια συσκευή PERS με ένα κουμπί παρέχει άμεση σύνδεση και ανατροφοδότηση. Οι εταιρείες που υποστηρίζουν τους μοναχικούς εργαζόμενους πιστεύουν ότι τα προσωπικά συστήματα έκτακτης ανάγκης αποτελούν την καλύτερη λύση.
Αυξανόμενο ενδιαφέρον
Την ατομική εργασία την συναντάμε σήμερα ολοένα και περισσότερο σε πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της υγειονομικής περίθαλψης, των κοινωνικών υπηρεσιών, της εκπαίδευσης, των κατασκευών, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και του λιανικού εμπορίου. Ωστόσο, υπάρχουν λίγοι κανόνες και πρότυπα που αξιοποιούν το μοντέλο του μοναχικού εργαζόμενου. Ο Καναδάς τροποποίησε πρόσφατα την σχετική νομοθεσία, τονίζοντας πως οι οργανισμοί και οι εταιρίες φέρουν ευθύνη για τη μη λήψη εύλογων μέτρων προστασίας. Το νομοθετικό πλαίσιο άλλαξε και πλέον υπάρχουν ποινικές κυρώσεις.
Στις ΗΠΑ, ορισμένες πολιτείες και πόλεις έχουν επιβάλει τη χρήση ενός πλήκτρου πανικού για την προστασία των μοναχικών εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων του Σικάγο, του Σακραμέντο, του Μαϊάμι και του Σιάτλ. Προς το παρόν, χωρίς καθιερωμένα νομικά πρότυπα σε όλους τους κλάδους, παραμένει ευθύνη του εργοδότη να αναλάβει δράση για τη φροντίδα των εργαζομένων του, ειδικά εκείνων που δεν έχουν άμεση, προσωπική υποστήριξη κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους.
