Μοιάζει με γίγαντα νεκρό, αμπαρωμένο σε υπόγειο. Ο τίτλος του «Ενιαίo, Ολοκληρωμένο και Διαλειτουργικό Σύστημα Διοίκησης, Ελέγχου, Επικοινωνίας..
Μοιάζει με γίγαντα νεκρό, αμπαρωμένο σε υπόγειο. Ο τίτλος του «Ενιαίo, Ολοκληρωμένο και Διαλειτουργικό Σύστημα Διοίκησης, Ελέγχου, Επικοινωνίας, Συντονισμού και Εναρμόνισης της Ολυμπιακής Ασφάλειας».
Το διαβόητο C4I, ένα «υπερ-πανοπτικό» σύστημα, στρατιωτικής προέλευσης, 24ωρης παρακολούθησης, βασισμένο σε τεράστιο δίκτυο υπολογιστών με εκατοντάδες κάμερες κλειστού κυκλώματος, στη μητροπολιτική Αθήνα και στις πόλεις που φιλοξενούσαν αγωνίσματα.
Σχεδιάστηκε από την αμερικανική SAIC για τους Ολυμπιακούς του 2004, δόθηκε υπεργολαβικά στη Siemens, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ, παρά το υπέρογκο κόστος του.
Η πραγματική ασφάλεια αφέθηκε στην Ελληνική Αστυνομία και στον Στρατό, με τα γνωστά αποτελέσματα, όπως οι απαγωγές των Πακιστανών, οι τηλεφωνικές υποκλοπές και ο ύποπτος θάνατος Τσαλικίδη.To C4I μάς επιβλήθηκε από συμφέροντα κρατικών υπηρεσιών ασφάλειας και μεγάλων εταιρειών παραγωγής συστημάτων παρακολούθησης. Ανταγωνίστρια της SAIC και της κοινοπραξίας των υπεργολάβων ήταν η γαλλο-ολλανδική Thales των φρεγατών.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις του πρώην προέδρου της Thales στις γαλλικές αρχές, η εταιρεία του έχασε το έργο του συστήματος ασφάλειας επειδή η SAIC χρημάτισε ανώτερα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης 2000-2004. Οι ευθύνες για το φιάσκο βαρύνουν όχι μόνο την κυβέρνηση Σημίτη και τον Γιάννο Παπαντωνίου, που υπέγραψε τη σύμβαση παραχώρησης, αλλά όλες τις επόμενες κυβερνήσεις και κυρίως του Κ. Καραμανλή. Το πόρισμα του Συμβουλίου Εφετών για το C4Ι κατονομάζει τρεις υπουργούς εκείνης της κυβέρνησης.
Ορισμένοι αναφέρεται στην έκθεση που παρουσιάζουμε σήμερα ότι εγκατέλειψαν το θέμα στην τύχη του στην τελική φάση της υποτιθέμενης ολοκλήρωσης και παραλαβής του συνολικού έργου. Στην έκθεση της νομικής και τεχνικής υπηρεσίας της ΕΛΑΣ., που υποβλήθηκε στον Νίκο Τόσκα, προκύπτει πως κανένα από τα πανάκριβα συστήματα ασφάλειας δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί, ο σκουριασμένος εξοπλισμός αποτιμάται στο 10% της αρχικής αξίας, ενώ το κράτος καλείται να καταβάλει 40 εκατ. ευρώ στη SAIC με απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Ισως υπάρχει ακόμα «παράθυρο διεξόδου» ώστε να συνεχιστούν οι δικαστικές διεκδικήσεις, καθώς το C4I συνδέεται άμεσα με το σκάνδαλο της Siemens και την εν εξελίξει δίκη.
Οι αποκαλύψεις των σκανδάλων των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν πως το παρελθόν βαραίνει ακόμα το παρόν σαν το πτώμα του νεκρού γίγαντα.
http://www.efsyn.gr/arthro/akrivopliromeno-fiasko
