Τρία συστήματα πολλαπλής καταμέτρησης θερμοκρασίας ανθρώπινου σώματος εγκαταστάθηκαν σήμερα, Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020, στο κτήριο Α΄ του Δημαρχείου Καλαμάτας, στο ιστορικό Δημαρχείο και στο Πνευματικό Κέντρο.  Οι κάμερες που έχουν τοποθετεί για τον έλεγχο της θερμοκρασίας υπαλλήλων και πολιτών, αποτελούν ένα ακόμα μέτρο που λαμβάνει ο Δήμος Καλαμάτας για την αποφυγή της διάδοσης του κορωνοϊού και την προστασία της δημόσιας υγείας.

Τρία συστήματα πολλαπλής καταμέτρησης θερμοκρασίας ανθρώπινου σώματος εγκαταστάθηκαν σήμερα, Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020, στο κτήριο Α΄ του Δημαρχείου Καλαμάτας, στο ιστορικό Δημαρχείο και στο Πνευματικό Κέντρο. 

Οι κάμερες που έχουν τοποθετεί για τον έλεγχο της θερμοκρασίας υπαλλήλων και πολιτών, αποτελούν ένα ακόμα μέτρο που λαμβάνει ο Δήμος Καλαμάτας για την αποφυγή της διάδοσης του κορωνοϊού και την προστασία της δημόσιας υγείας.

Τα συστήματα διαθέτουν -μεταξύ άλλων- ακρίβεια μέτρησης θερμοκρασίας  ±0.5 °C, ταχεία μέτρηση ανίχνευσης πυρετού, ηχητική ειδοποίηση σε περίπτωση ανίχνευσης πυρετού, δυνατότητα πολλαπλών μεθόδων εξακρίβωσης, έλεγχο χρήσης μάσκας και ηχητική ειδοποίηση σε περίπτωση μη χρήσης μάσκας κ.ά.

Η υβριδική θερμογραφική κάμερα αναγνωρίζει τις ανθρώπινες φιγούρες και επιτρέπει τη μέτρηση της θερμοκρασίας του προσώπου, εξαιρουμένης οποιασδήποτε άλλης πηγής θερμότητας που μπορεί να αποτελεί ψευδή συναγερμό.

Πηγή: https://www.messinialive.gr/ 

Πριν από 2 σχεδόν μήνες, μια πολύχρονη εκκρεμότητα στο πεδίο της προστασίας προσωπικών δεδομένων στη Χώρα μας έλαβε τέλος. Η ελληνική πολιτεία προχώρησε στην τοποθέτηση της σημαντικότερης ίσως ψηφίδας στο ψηφιδωτό του ρυθμιστικού πλαισίου για τη χρήση συστημάτων επιτήρησης με τη λήψη ή καταγραφή ήχου ή εικόνας σε δημόσιους χώρους. Το Προεδρικό Διάταγμα 75/2020, που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο, εκδοθέν κατ’ εξουσιοδότηση του Ν. 3917/2011, αποτελεί είδηση.

Πριν από 2 σχεδόν μήνες, μια πολύχρονη εκκρεμότητα στο πεδίο της προστασίας προσωπικών δεδομένων στη Χώρα μας έλαβε τέλος. Η ελληνική πολιτεία προχώρησε στην τοποθέτηση της σημαντικότερης ίσως ψηφίδας στο ψηφιδωτό του ρυθμιστικού πλαισίου για τη χρήση συστημάτων επιτήρησης με τη λήψη ή καταγραφή ήχου ή εικόνας σε δημόσιους χώρους. Το Προεδρικό Διάταγμα 75/2020, που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο, εκδοθέν κατ’ εξουσιοδότηση του Ν. 3917/2011, αποτελεί είδηση. Είναι χρήσιμο, λοιπόν, για τους πολίτες να έχουν καταρχάς γνώση 10 βασικών σημείων του νέου πλαισίου, το οποίο καθορίζει το πώς, πού και πότε επιτρέπεται αυτοί να επιτηρούνται με συστήματα επιτήρησης, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα νομοθετικά κείμενα.

1. Ποιοι είναι δημόσιοι χώροι, όπου μπορεί να γίνει χρήση συστημάτων επιτήρησης;
Ως δημόσιοι χώροι νοούνται: α) οι προοριζόμενοι για κοινή χρήση κατά την κείμενη νομοθεσία και τα σχέδια πόλεων, β) οι ελεύθερα προσβάσιμοι σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων ανοικτοί χώροι, περιφραγμένοι ή μη, που τίθενται σε κοινή χρήση με νόμιμο τρόπο, γ) οι σταθμοί διακίνησης επιβατών με μέσα μαζικής μεταφοράς (άρθρο 14 παρ. 3 Ν. 3917/2011).
Η εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης περιορίζεται στον συγκεκριμένο δημόσιο χώρο, για τον οποίο κρίνεται απαραίτητη η επιτήρηση, ενώ δεν λαμβάνεται εικόνα από μη δημόσιους χώρους ή εσωτερικό κατοικιών (άρθρο 5 παρ. 2 ΠΔ.75/2020).

2. Ποιος μπορεί να χρησιμοποιεί συστήματα επιτήρησης σε δημόσιους χώρους;
Η εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιους χώρους γίνεται μόνο από κρατικές αρχές (άρθρο 14 παρ. 2 Ν. 3917/2011). Αυτές οι δημόσιες αρχές μπορεί να είναι ιδίως η Ελληνική Αστυνομία, το Πυροσβεστικό Σώμα και το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή (άρθρο 4 ΠΔ.75/2020).

3. Για ποιους σκοπούς επιτρέπεται η χρήση συστημάτων επιτήρησης;
Η εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιους χώρους επιτρέπεται μόνο για: α) την αποτροπή και καταστολή συγκεκριμένων αξιόποινων πράξεων, όπως εγκλημάτων βίας, εμπορίας ναρκωτικών κ.α., β) τη διαχείριση της κυκλοφορίας, τη ρύθμιση της κυκλοφορίας οχημάτων, καθώς και την πρόληψη και διαχείριση τροχαίων ατυχημάτων (άρθρο 14 παρ. 1 Ν. 3917/2011 και άρθρο 3 ΠΔ.75/2020).

4. Πότε επιτρέπεται η χρήση συστημάτων επιτήρησης;
Η εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιους χώρους επιτρέπεται μόνο στο μέτρο που είναι απαραίτητο και όταν οι επιδιωκόμενοι προαναφερθέντες σκοποί δεν μπορούν να επιτευχθούν εξίσου αποτελεσματικά με άλλα ηπιότερα μέσα. Ειδικά για την εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης για την πρόληψη ή καταστολή εγκλημάτων απαιτείται να συντρέχουν επαρκείς ενδείξεις ότι τελούνται ή πρόκειται να τελεσθούν στο συγκεκριμένο χώρο τα ειδικά προβλεπόμενα αδικήματα (άρθρο 5 παρ. 1 ΠΔ.75/2020). Για τα φορητά συστήματα επιτήρησης προβλέπεται ότι η λειτουργία τους επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις που υπάρχει άμεσος σοβαρός κίνδυνος τέλεσης των ειδικά προβλεπόμενων αξιόποινων πράξεων (άρθρο 5 παρ. 3 ΠΔ.75/2020).

5. Πώς εγκαθίστανται και τίθενται σε λειτουργία συστήματα επιτήρησης;
Η εγκατάσταση και η λειτουργία συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιους χώρους λαμβάνει χώρα ύστερα από αντίστοιχες αποφάσεις της εκάστοτε δημόσιας αρχής. Η απόφαση λειτουργίας του συστήματος επιτήρησης κοινοποιείται με κάθε πρόσφορο μέσο και ιδίως με πινακίδες, καθώς και ανάρτηση σε ιστοσελίδα, στην οποία η εκάστοτε δημόσια αρχή δημοσιεύει τα απαραίτητα για την ενημέρωση στοιχεία (άρθρο 12 παρ. 1 και 2 ΠΔ.75/2020).

6. Τι κάμερες μπορούν να διαθέτουν τα συστήματα επιτήρησης;
Τα συστήματα επιτήρησης μπορούν να διαθέτουν σταθερές, περιστρεφόμενες ή κινητές κάμερες, προσαρμοσμένες σε σταθερές βάσεις ή φορητές, μεταφερόμενες από οχήματα κάθε είδους, δηλαδή εδάφους, θαλάσσης ή αέρος, επανδρωμένα ή μη, ή από φυσικά πρόσωπα (άρθρο 2 ΠΔ.75/2020).

7. Ποιο είναι το χρονικό διάστημα τήρησης των δεδομένων που συλλέγονται με τη χρήση συστημάτων επιτήρησης;
Τα δεδομένα τηρούνται κατά κανόνα για μέγιστο χρονικό διάστημα 15 ημερών από τη συλλογή τους, εκτός αν η διατήρηση είναι απαραίτητη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με σκοπό τη διερεύνηση αξιόποινων πράξεων (άρθρο 8 παρ. 1 ΠΔ.75/2020).

8. Ποιοι μπορεί να είναι οι αποδέκτες των δεδομένων που συλλέγονται με τη χρήση συστημάτων επιτήρησης;
Αποδέκτες των δεδομένων μπορεί να είναι οι αρμόδιες για κάθε σκοπό δικαστικές, εισαγγελικές ή διοικητικές αρχές. Επίσης υπό προϋποθέσεις, προς το σκοπό απόδειξης αξιόποινης πράξης, τα δεδομένα μπορούν να διαβιβάζονται στο θύμα ή στο φερόμενο δράστη μιας πράξης (άρθρο 9 παρ. 1 ΠΔ.75/2020).

9. Ποια είναι τα δικαιώματα των πολιτών;
Οι πολίτες απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που προβλέπει ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων, γνωστός ως GDPR, και ο εφαρμοστικός Ν. 4624/2019 (άρθρο 10 παρ. 1 ΠΔ.75/2020), ανάλογα με το ποιες επιμέρους ρυθμίσεις καλούνται σε εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης του κοινού ότι πρόκειται να εισέλθει σε χώρο που εμπίπτει στην εμβέλεια εγκατεστημένων ή φορητών συστημάτων επιτήρησης, ιδίως με ανάρτηση σε εμφανές μέρος ευδιάκριτων πινακίδων (άρθρο 10 παρ. 2 ΠΔ.75/2020).

10. Τι προβλέπεται ειδικά για τη χρήση συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις;
Η εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης, σταθερών, περιστρεφόμενων ή κινητών, σε χώρους και κατά τη διάρκεια πραγματοποίησης δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης, είναι επιτρεπτή υπό προϋποθέσεις, με ειδική αιτιολογημένη απόφαση της εκάστοτε δημόσιας αρχής (άρθρο 6 παρ. 1 ΠΔ.75/2020). Στην περίπτωση αυτή προβλέπεται ταχύτατη καταστροφή των δεδομένων που έχουν συλλεγεί, δηλαδή κατά κανόνα εντός 48 ωρών από τη λήξη της συνάθροισης (άρθρο 6 παρ. 3 ΠΔ.75/2020).

Κλείνοντας, σε συμπλήρωση των ως άνω δέκα σημείων, οι πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν ότι το ρυθμιστικό πλαίσιο που διαμορφώνεται μετά τη δημοσίευση του νέου ΠΔ.75/2020, παρά τις όποιες αδυναμίες του, περιέχει σειρά διαδικαστικών και ουσιαστικών εγγυήσεων με βάθος, για τη διασφάλιση του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων τους. Ευκταία είναι, λοιπόν, η δημοσίευση από την πολιτεία σχετικού ενημερωτικού κειμένου για τις νέες ρυθμίσεις, με σαφή και απλή διατύπωση, για να γίνει ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση πλήρους ενημέρωσης όλων των ενδιαφερομένων.

Αιμίλιος Κορωναίος
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
LL.M (Aberdeen), ΜΔΕ (Αθήνα)

Πηγή: https://www.taxheaven.gr/news/51586/kameres-se-dhmosioys-xwroys-ti-allages-fernei-to-neo-proedriko-diatagma

Λιγότεροι ευρωπαίοι αγοράζουν πλέον προϊόντα αντιγραφής ή έχουν πρόσβαση σε υλικό πειρατείας αλλά, την ίδια ώρα, σε ολόκληρη την ΕΕ, πάνω από το 1/3 των ερωτηθέντων παραδέχθηκαν, επίσης, πως αναρωτήθηκαν κάποια στιγμή στις αγορές τους εάν ένα προϊόν που είχαν προμηθευτεί ήταν πρωτότυπο, αυθεντικό ή όχι.

Λιγότεροι ευρωπαίοι αγοράζουν πλέον προϊόντα αντιγραφής ή έχουν πρόσβαση σε υλικό πειρατείας αλλά, την ίδια ώρα, σε ολόκληρη την ΕΕ, πάνω από το 1/3 των ερωτηθέντων παραδέχθηκαν, επίσης, πως αναρωτήθηκαν κάποια στιγμή στις αγορές τους εάν ένα προϊόν που είχαν προμηθευτεί ήταν πρωτότυπο, αυθεντικό ή όχι.

Αυτά είναι κάποια από τα συμπεράσματα της μελέτης που κυκλοφόρησε σήμερα από το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) ενώ σε ό,τι αφορά στη χώρα μας προκύπτει ότι το 10% των Ελλήνων πολιτών αναφέρει ότι εν γνώσει του αγόρασε παραποιημένα προϊόντα μεσα στον τελευταίο χρόνο.

Ακόμη, το 6% των Ελλήνων πολιτών παραδέχονται ότι είχαν πρόσβαση σε διαδικτυακό περιεχόμενο μέσω παράνομων πηγών τον τελευταίο χρόνο ενώ, σε ολόκληρη την ΕΕ, περισσότεροι πλέον άνθρωποι δηλώνουν ότι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για περιεχόμενο που προστατεύεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο, υπό την προϋπόθεση ότι η τιμή είναι λογική
Ακόμη, όπως προκύπτει από τη μελέτη, μόλις το 5% των Ευρωπαίων ισχυρίζεται ότι αγόρασε σκόπιμα παράνομα προϊόντα τους τελευταίους 12 μήνες, με μόλις το 8% να παραδέχεται ότι είχε αποκτήσει εσκεμμένη πρόσβαση σε online περιεχόμενο μέσω παράνομων πηγών κατά την ίδια περίοδο.

Πιο αναλυτικά τα στοιχεία για την Ελλάδα έχουν ως εξής:
– Στην Ελλάδα, το 10% ισχυρίζεται ότι αγόρασε σκόπιμα προϊόντα απομίμησης/αντιγραφής κατά τους τελευταίους 12 μήνες, που φανερώνει μείωση κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες από την τελευταία αντίστοιχη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το EUIPO το 2017.
– Το 6% των Ελλήνων πολιτών που ερωτήθηκαν παραδέχθηκαν ότι είχαν πρόσβαση σε περιεχόμενο από παράνομες διαδικτυακές πηγές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Σημαντική η συγκεκριμένη μείωση κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες από την τελευταία μελέτη του 2017 (12%).
– Ταυτόχρονα, 22% των Ελλήνων θεωρεί, μάλιστα, θεμιτή την αγορά παράνομου περιεχομένου από το διαδίκτυο εάν προορίζεται αποκλειστικά για προσωπική χρήση ( ήταν 34% το 2017).
Σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης, το 42% (ήταν μόλις 25% το 2017) των Ευρωπαίων έχουν πληρώσει για την πρόσβαση, τη λήψη ή τη ροή περιεχομένου που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα από εταιρία που προσφέρει νόμιμές υπηρεσίες τους τελευταίους 12 μήνες, δείχνοντας μία αύξηση 17 ποσοστιαίων μονάδων από το 2017.
Στην Ελλάδα, το 31% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν πληρώσει για νόμιμο περιεχόμενο κατά το τελευταίο έτος, αύξηση 19 ποσοστιαίων μονάδων από το 2017. Σε χώρες όμως όπως είναι η Φινλανδία, η Δανία, η Ισπανία και η Πολωνία, σχεδόν το 1/2 των πολιτών αγοράζει μόνο νόμιμο περιεχόμενο από το διαδίκτυο.

Οι πιο νέοι παραδέχονται πιο εύκολα ότι αγοράζουν πλαστά προϊόντα

Συνολικά, τα 3/4 των Ευρωπαίων που ερωτήθηκαν αναφέρουν ότι η ποιότητα του νόμιμου ψηφιακού περιεχομένου έχει βελτιωθεί, με το 89% να δηλώνει ότι θα προτιμούσε να έχει καλύτερη πρόσβαση στο νόμιμο περιεχόμενο εάν η τιμή ήταν λογική.
Η έρευνα έδειξε ότι το 80% των Ευρωπαίων είχαν γενικά καλή κατανόηση των πτυχών της διανοητικής ιδιοκτησίας, οι περισσότεροι δηλαδή είναι λιγότερο πιθανό να αγοράσουν παραποιημένα αγαθά ή να κατεβάσουν παράνομα ψηφιακό υλικό.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς των καταναλωτών και του φαινομένου της αντιγραφής/πειρατείας – το 30% των Ευρωπαίων που είχαν σκόπιμα πρόσβαση σε πειρατικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο αγόρασαν επίσης και προϊόντα αντιγραφής εκτός διαδικτύου.
Σε ολόκληρη την ΕΕ, πάνω από το 1/3 των ερωτηθέντων παραδέχθηκαν, επίσης, πως αναρωτήθηκαν κάποια στιγμή στις αγορές τους εάν ένα προϊόν που είχαν προμηθευτεί ήταν πρωτότυπο, αυθεντικό ή όχι.
Όσο για τους νεότερους, φαίνεται ότι είναι πιο πιθανό να παραδεχθούν ότι έχουν αγοράσει πλαστά/παραποιημένα προϊόντα ή ότι έχουν πρόσβαση σε πειρατικό διαδικτυακό περιεχόμενο. Το 10% των ατόμων ηλικίας μεταξύ 15 και 24 ετών παραδέχθηκαν ότι αγόρασαν εν γνώσει τους παραποιημένα/πλαστά προϊόντα τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ το 23% δήλωσαν ότι είχαν αποκτήσει πρόσβαση και σκόπιμα είχαν κατεβάσει ή μεταδώσει περιεχόμενο από παράνομες πηγές.

Ο εκτελεστικός διευθυντής του EUIPO, Christian Archambeau, δήλωσε: «Η τελευταία μας μελέτη δείχνει ότι όσο περισσότερο οι άνθρωποι κατανοούν τη σημασία της διανοητικής ιδιοκτησία, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να την παραβιάζουν, με τους Ευρωπαίους να έχουν πλέον διπλάσιες πιθανότητες να πουν ότι από τη διανοητική, η πνευματική ιδιοκτησία στηρίζει τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς από όσο μπορούσαν πριν από τρία χρόνια. Αυτό είναι ένα ισχυρό μήνυμα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και καταδεικνύει τη σημασία της ευαισθητοποίησης σχετικά με την αξία της διανοητικής ιδιοκτησίας σε επίπεδο πολιτών».
Σημειώνεται τέλος ότι η μελέτη βασίστηκε σε ποσοτική έρευνα πεδίου με απαντήσεις 25.636 κατοίκων της ΕΕ, ηλικίας από 15 ετών και άνω, η οποία αφορούσε τη στάση και τη συμπεριφορά τους σχετικά με την αντίληψή τους για τη διανοητική ιδιοκτησία.

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Σε αχίλλειο πτέρνα για τις επιχειρήσεις κάθε μεγέθους εξελίσσονται την περίοδο της πανδημίας του COVID-19 οι ψηφιακές επιθέσεις. Εκτιμάται ότι το 2020 πάνω από το 50% των μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων αναμένεται να απειληθεί από κάποιας μορφής κυβερνοεπίθεσηΣε αχίλλειο πτέρνα για τις επιχειρήσεις κάθε μεγέθους εξελίσσονται την περίοδο της πανδημίας του COVID-19 οι ψηφιακές επιθέσεις. Εκτιμάται ότι το 2020 πάνω από το 50% των μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων αναμένεται να απειληθεί από κάποιας μορφής κυβερνοεπίθεση.

Όσο οι επιχειρήσεις υιοθετούν εκτενώς νέες ψηφιακές τεχνολογίες τόσο αυξάνεται η έκθεση τους σε ψηφιακές παραβιάσεις ιδιαίτερης σοβαρότητας. Την περίοδο 2014-2019, οι παραβιάσεις αυξήθηκαν κατά 67%.

Το 2019, το 40% των επιχειρήσεων έπεσε θύμα ψηφιακής παραβίασης, με αυξημένο κόστος και χρόνο αποκατάστασης. Το μέσο κόστος αποκατάστασης, μαζί με τη μέση επίπτωση στην καθημερινή λειτουργία, υπολογίζεται σε €13 εκατ. ανά παραβίαση. Η ζημιά αυτή παρουσιάζει σημαντική αυξητική τάση κατά 72% την τελευταία πενταετία.

“Εν μέσω πανδημίας, οι κίνδυνοι του κυβερνοχώρου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Ενώ η πανδημία επιτάχυνε την ψηφιοποίηση δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων, δεν παρατηρείται ανάλογη αναβάθμιση και αναθεώρηση των συστημάτων και πολιτικών ασφαλείας. Η αποτελεσματική κυβερνοασφάλεια προϋποθέτει την επαγρύπνηση των διοικήσεων, επαρκείς προϋπολογισμούς, υλοποίηση προτεραιοποιημένων δράσεων σε επίπεδο τεχνολογίας ασφαλείας, διαδικασιών, διακυβέρνησης και ανθρώπινου δυναμικού”, αναφέρει σε σχετικό report του ο ΣΕΒ.

Αύξηση των κινδύνων

Σύμφωνα με την ανάλυση του ΣΕΒ, οι επιθέσεις εστιάζουν, κυρίως, σε τρεις κατηγορίες επιχειρήσεων: Στις βιομηχανικές, στις μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις ανεξαρτήτως κλάδου και στις εταιρείες με σημαντικό όγκο εμπιστευτικών πληροφοριών. Οι μικρότερες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν γενικά λιγότερες επιθέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να λαμβάνουν μέτρα προστασίας.

Ο κλάδος της βιομηχανίας αντιμετωπίζει αυξανόμενες απειλές στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το 2018, οι 4 στις 10 βιομηχανικές επιχειρήσεις επηρεάστηκαν από σοβαρό συμβάν ασφάλειας, τα περιστατικά εκβιασμών αυξήθηκαν 3500%, η ψηφιακή απάτη κατά 250%.

Η μέση οικονομική ζημιά ανήλθε σε €330.000 ανά περιστατικό, ενώ η αντίστοιχη μέση ζημιά από παραβίαση οικονομικών και εμπιστευτικών δεδομένων ήταν €7,5 εκατ. Τα μεγέθη αυτά παρουσιάζουν ισχυρά αυξητική τάση το 2019, ενώ η πανδημία αναμένεται να τα αυξήσει περισσότερο.

Στις επιχειρήσεις με σημαντικό όγκο εμπιστευτικών πληροφοριών (όπως η πνευματική ιδιοκτησία), το μέσο κόστος αποκατάστασης (τεχνική και λειτουργική) από κυβερνοεπίθεση ανέρχεται σε €3,9 εκατ. ανά παραβίαση. Το δε χρονικό διάστημα για τον εντοπισμό και περιορισμό του περιστατικού φτάνει τις 280 ημέρες.

Ο ρόλος της πανδημίας

Ειδικά στην εποχή της πανδημίας του COVID-19, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη. 3 στις 4 επιχειρήσεις αναμένουν σημαντική αύξηση του χρόνου εντοπισμού και αποκατάστασης τέτοιων περιστατικών, κυρίως, λόγω της δυσκολίας ψηφιακής προστασίας σε περιπτώσεις απομακρυσμένης εργασίας.

“Οι οργανισμοί πρέπει να υιοθετήσουν την αντίληψη ότι σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα η ασφάλειά τους θα αντιμετωπίσει σημαντικές ψηφιακές προκλήσεις. Για το λόγο αυτό απαιτείται η έγκαιρη προετοιμασία για την άμεση και αποτελεσματική διαχείριση κακόβουλών περιστατικών, ελαχιστοποίηση των οικονομικών επιπτώσεων και επαναφορά των επιχειρησιακών λειτουργιών το συντομότερο δυνατό”, αναφέρει ο ΣΕΒ.

Πηγή: http://www.sepe.gr/gr/research-studies/article/16985988/1-stis-2-etaireies-tha-dehthei-kapoias-morfis-kuvernoepithesi-to-2020/